بررسی کیفیت زندگی مرتبط با سلامتی در سالمندان عضو کانون های سالمندی شهر تهران درسال ۱۳۸۸

مقدمه و اهداف : کشور ایران با رشد پر شتاب جمعیت سالمندی مواجه است. اندازه گیری کیفیت زندگی به طراحی برنامه های مداخلاتی مناسب در آنان کمک فراوانی می کند. این مطالعه مقطعی با هدف بررسی کیفیت زندگی در سالمندان عضو کانون های سالمندی شهر تهران انجام گرفت. روش کار: در این مطالعه شاخص های کیفیت زندگی در 400 نفر سالمند از طریق پرسشنامه های استاندارد 36-sf و حمایت اجتماعی درک شده مورد بررسی قرار گرفت و به منظور تحلیل داده ها از آزمون های anova و t .test و آزمون همبستگی پیرسون استفاده شد. نتاج: میانگین سنی افراد شرکت کننده 64 بود که در 5/74 درصد زن بودند. میانگین شاخص جسمی در افراد مورد مطالعه 68/12±62/64 و میانگین شاخص روانی 7/4±35/63 بود. کیفیت زندگی زنان در ابعاد جسمانی، عملکرد اجتماعی، درد بدنی و سلامت عمومی از مردان بیشتر بود. با افزایش شاخص توده بدنی، از میزان کیفیت زندگی کاسته، ولی با افزایش درآمد و تحصیلات بر میزان کیفیت زندگی افزوده می شد. افراد متاهل در مقایسه با افراد مجرد و افراد سالم در مقایسه با افراد بیمار از میزان کیفیت زندگی بالاتری برخوردار بودند. بین شاخص های جسمی و روانی در سالمندان و حمایت اجتماعی از آنان رابطه معنی داری وجود داشت. نتیجه گیری: نتایج این مطالعه نشان داد که زنان نسبت به مردان از کیفیت زندگی بالاتری برخوردارند. افراد با درآمد بالاتر و تحصیلات بیشتر و توده بدنی کمتر دارای کیفیت زندگی بهتری هستند. normal 0